De trilogie Fleur (Bloem) van Park Kun-woong geldt als een meesterwerk van de hedendaagse manwha, of Zuid-Koreaanse strip (zie de recensie van Koen Van Rompaey in Stripgids 11, pp. 62-63). Voor het eerste deel hoef je alvast geen Koreaans te kunnen, of Frans (een Nederlandse vertaling ontbreekt voorlopig): het is een tekstloze strip. Op zeer intuïtieve, haast cinematografische wijze volg je de herinneringen van Jaeng-tcho, het mannelijk hoofdpersonage. Alles begint in zijn cel, waar hij als oude man wegkwijnt. Een binnenwaaiend bloemetje voert hem (en de lezer) terug naar zijn kindertijd, de Japanse bezetting, de oorlog, zijn deportatie naar de werkkampen etc. Zijn tragisch relaas krijg je te lezen als een opeenvolging van stille, expressionistische beelden, in de trant van de klassieke meesters van de tekstloze beeldroman: Frans Masereel, Lynd Ward en Otto Nuckel. Fleur heeft in zijn ritme, thema's en beeldtaal ook veel weg van Spiegelman's Maus en de sjabloons van Peter Kuper (The Jungle, bijvoorbeeld). Toch is het duidelijk een eigen beeldtaal die Park Kun-woong ontwikkelde om een grafische mijlpaal te plaatsen in de verwerking van het nationaal verleden.In zijn geheel is
het boek misschien niet het makkelijkst voor in de klas: het zo'n 400 pagina's dik en de lectuur vraagt een niet te onderschatten concentratie. Niettemin kan men vlot scènes selecteren die bepaalde thematieken beeldend aankaarten. Aan de hand van sequentiële indrukken kun je vragen stellen rond de toenmalige situatie: het agrarisch leven, de bezetting, de werkkampen, het communisme etc. (SC)Kun-woong, Park, Fleur., Casterman, °2006 (2004)